-
1 collegium [2]
2. collēgium, ī, n. (collega), das Kollegium, I) abstr., die Verbindung der Amtsgenossen, die Kollegenschaft, Amtsgenossenschaft, Amtsgemeinschaft, c. concors, Liv.: c. consulatus, Vell.: c. prioris anni, Liv.: Caesaris (eines Cäsaren), Tac.: u. P. Decius consul per tot collegia expertus, Liv. – Bildl., die Genossenschaft, Gemeinschaft, c. quoddam naturae, Plin. 10, 39; u. so Manil. 2, 161. Prud. cath. 10, 36. – II) konkr., die durch gleiche Zwecke vereinigten Personen: a) im Amte: α) im Magistrate, das Kollegium, Gesamtamt, c. praetorum, tribunorum plebis, Cic.: quaestorum, Suet.: unus e collegio, Suet.: collegium coit (versammelt sich) de alqa re, Cic.: u. appellare collegium (tribunorum plebis), Liv.: pro collegio pronuntiare, Liv.: ex collegii sententia pronuntiare, Liv.: pro collegio decemvirorum imperari, Liv. – β) im Priesteramte, c. sacerdotum, Cic.: c. pontificum, Cic.: c. augurum, Cic.: sacerdotii amplissimi collegium, Cic.: ex amplissimo collegio decemvirali sacerdotes, Cic.: summorum collegiorum sacerdotes, Suet.: cooptare alqm in collegium, Cic.: pro collegio decernere od. iubere m. Akk. u. Infin., Gell. u. Liv. – b) im offentl. u. bürgerl. Leben, eine vom Staate anerkannte Korporation, α) eine religiöse Brüderschaft, c. Capitolinorum, Cic. u. Liv.: Flavialium, Suet.: Arvalium, Augustalium, Silvani, Inscr.: Minervae (Dat.) collegium instituere, Suet. – β) polit. Verein, Genossenschaft, Klub, oft zur Verschleierung polit. Zwecke dienend, collegia, non ea solum, quae senatus sustulerat restituta, sed innumerabilia quaedam nova ex omni faece urbis ac servitio constituta, Cic.: collegia praeter antiqua et legitima dissolvere, Suet.: cuncta collegia praeter antiquitus constituta dissolvere, Suet.: plurimae factiones, titulo collegi novi, ad nullius non facinoris societatem coibant, Suet. – γ) bürgerl. Genossenschaft, Zunft, Innung, Gilde, v. Kaufleuten u. Handwerkern, mercatorum, Liv.: Mercurialium, Cic.: aerariorum, fabrûm, figulorum, Plin.: fabrorum, ICt.: ferrariorum, Inscr.: pictorum et naviculariorum, ICt.: v. Künstlern u. Musikanten, scaenicorum Flavianorum, Inscr.: aëneatorum, Inscr.: tibicinum, symphoniacorum, Inscr. – so auch coll. aquae, die Brunnengenossenschaft der Walker, Inscr. v. Marini act. fratr. arv. p. 70. lin. 3 (Corp. inscr. Lat. 6, 10298, 3). – δ) übh. der Verein, die Truppe, Bande, poëtarum, Akademie, Val. Max. 3, 7, 11: collegia ambubaiarum (mit scherzh. Anspielung auf das collegium tibicinum), Hor. sat. 2, 1, 1: latronum, Apul. met. 4, 15. Vgl. übh. Kornemann in Pauly-Wissowa Realenzykl. IV, 386 ff. – / In guten Inschrn. oft Schreibung conlegium, zB. Corp. inscr. Lat. 1, 1107; vgl. Mommsen Ephem. epigr. 1, 79 sq. – In Inschrn. vulg. Nbf. collegius, zB. Act. fratr. arv. a. 81. lin. 27. 34. 39. Corp. inscr. Lat. 6, 9316 u. 10418; 8, 1878 u. ö.
-
2 consimilis
cōn-similis, e, einem andern in allen Stücken-, völlig-, ganz ähnlich (Ggstz. dissimilis), α) m. Genet., Komik. u. Lucr.: causa consimilis earum causarum, quae etc., Cic. de or. 1, 149. – β) m. Dat. (vgl. Schneider Caes. b. G. 2, 11. § 1), Silvani melo c. cantus, Acc. fr.: cui homini erus est c., Plaut.: res c. rebus iis, quae etc., Cic. Phil. 2, 28: c. fugae profectio, Caes.: aedificia fere Gallicis c., Caes.: Euboea c. arcui, Hyg. – γ) mit inter se, virtutes inter se consimiles, Gell. 14, 3, 8. – δ) m. quasi u. Konj., gerade so als wenn usw., Plaut. mil. 820. – ebenso mit at que (ac), Plaut. Amph. 443. Fronto de or. 1. p. 158, 15 N.: m. et, Lucr. 3, 8: m. que, Lucr. 4, 231. – ε) absol.: ludus, Ter.: consilia, Ter.: carmen, Ov.: consimili studio, Tac.: res, Cornif. rhet.: laus, Cic. de or. 3, 25: consimili viā, Afran. fr.: consimili ratione, Lucr. u. Vitr. – Plur. subst., cōnsimilia, ium, n., omnia consimilia, Gell. 2, 17, 6: plura alia consimilia (dergleichen), Gell. 15, 9, 9: saga, tunicae, paenulae et consimilia (und dergleichen), Ulp. dig. 34, 2, 23. § 2: und in der Rede, ähnlicher Wortklang, Quint. 9, 3, 102.
-
3 monticola
-
4 ramosus
rāmōsus, a, um (ramus), voller Äste, astreich, vielästig, vielverzweigt, zackig, I) eig.: arbor, Lucr. u. Liv.: poet., domus Silvani, Prop.: ramosior lappago, Plin.: cornua cervi, Verg. u. Phaedr.: ramosa cornua tarandri, Plin.: r. radices, Plin.: folium ramosius, Plin. curalium ramosissimum, Plin. – II) poet. übtr.: nubila, Lucr.: hydra ramosa natis e caede colubris, vielverzweigte, durch die aus dem Blute ihres abgehauenen Kopfes entstandenen jungen Schlangen, Ov.: ramosa in compita, auf vielverzweigte Pfade, Pers.
-
5 Silvanus
Silvānus, ī, m. (silva), der latinische Wald- und Feldgott, der als Beschützer des Waldes, bes. der Waldpflanzungen, des Feldes u. Anbaues und der Herden verehrt wurde, Cato r. r. 83. Verg. Aen. 8, 300 (u. dazu Servius). Hor. epod. 2, 22. Cic. de nat. deor. 2, 89. – übtr., Plur. Silvānī, ōrum, m., Wald-und Feldgötter, Ov. met. 1, 193. Lucan. 3, 403. – u. Silvānae, ārum, f., weibliche Waldgottheiten, Corp. inscr. Lat. 3, 3393 u. 4441; 5, 3303 (wo Dat. Silvanabus).
-
6 collegium
1. collēgium, ī, n. (2. colligo), die Unterstützung, Fulg. myth. 1. praef. p. 17 M. (= p. 9, 17 H.).————————2. collēgium, ī, n. (collega), das Kollegium, I) abstr., die Verbindung der Amtsgenossen, die Kollegenschaft, Amtsgenossenschaft, Amtsgemeinschaft, c. concors, Liv.: c. consulatus, Vell.: c. prioris anni, Liv.: Caesaris (eines Cäsaren), Tac.: u. P. Decius consul per tot collegia expertus, Liv. – Bildl., die Genossenschaft, Gemeinschaft, c. quoddam naturae, Plin. 10, 39; u. so Manil. 2, 161. Prud. cath. 10, 36. – II) konkr., die durch gleiche Zwecke vereinigten Personen: a) im Amte: α) im Magistrate, das Kollegium, Gesamtamt, c. praetorum, tribunorum plebis, Cic.: quaestorum, Suet.: unus e collegio, Suet.: collegium coit (versammelt sich) de alqa re, Cic.: u. appellare collegium (tribunorum plebis), Liv.: pro collegio pronuntiare, Liv.: ex collegii sententia pronuntiare, Liv.: pro collegio decemvirorum imperari, Liv. – β) im Priesteramte, c. sacerdotum, Cic.: c. pontificum, Cic.: c. augurum, Cic.: sacerdotii amplissimi collegium, Cic.: ex amplissimo collegio decemvirali sacerdotes, Cic.: summorum collegiorum sacerdotes, Suet.: cooptare alqm in collegium, Cic.: pro collegio decernere od. iubere m. Akk. u. Infin., Gell. u. Liv. – b) im offentl. u. bürgerl. Leben, eine vom Staate anerkannte Korporation, α) eine religiöse Brüderschaft, c. Capitolinorum, Cic. u. Liv.: Flavialium, Suet.: Arvalium, Augustalium, Silvani, Inscr.:————Minervae (Dat.) collegium instituere, Suet. – β) polit. Verein, Genossenschaft, Klub, oft zur Verschleierung polit. Zwecke dienend, collegia, non ea solum, quae senatus sustulerat restituta, sed innumerabilia quaedam nova ex omni faece urbis ac servitio constituta, Cic.: collegia praeter antiqua et legitima dissolvere, Suet.: cuncta collegia praeter antiquitus constituta dissolvere, Suet.: plurimae factiones, titulo collegi novi, ad nullius non facinoris societatem coibant, Suet. – γ) bürgerl. Genossenschaft, Zunft, Innung, Gilde, v. Kaufleuten u. Handwerkern, mercatorum, Liv.: Mercurialium, Cic.: aerariorum, fabrûm, figulorum, Plin.: fabrorum, ICt.: ferrariorum, Inscr.: pictorum et naviculariorum, ICt.: v. Künstlern u. Musikanten, scaenicorum Flavianorum, Inscr.: aëneatorum, Inscr.: tibicinum, symphoniacorum, Inscr. – so auch coll. aquae, die Brunnengenossenschaft der Walker, Inscr. v. Marini act. fratr. arv. p. 70. lin. 3 (Corp. inscr. Lat. 6, 10298, 3). – δ) übh. der Verein, die Truppe, Bande, poëtarum, Akademie, Val. Max. 3, 7, 11: collegia ambubaiarum (mit scherzh. Anspielung auf das collegium tibicinum), Hor. sat. 2, 1, 1: latronum, Apul. met. 4, 15. Vgl. übh. Kornemann in Pauly-Wissowa Realenzykl. IV, 386 ff. – ⇒ In guten Inschrn. oft Schreibung conlegium, zB. Corp. inscr. Lat. 1, 1107; vgl. Mommsen Ephem. epigr. 1, 79 sq. – In Inschrn. vulg. Nbf. collegius, zB. Act. fratr.————arv. a. 81. lin. 27. 34. 39. Corp. inscr. Lat. 6, 9316 u. 10418; 8, 1878 u. ö.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > collegium
-
7 consimilis
cōn-similis, e, einem andern in allen Stücken-, völlig-, ganz ähnlich (Ggstz. dissimilis), α) m. Genet., Komik. u. Lucr.: causa consimilis earum causarum, quae etc., Cic. de or. 1, 149. – β) m. Dat. (vgl. Schneider Caes. b. G. 2, 11. § 1), Silvani melo c. cantus, Acc. fr.: cui homini erus est c., Plaut.: res c. rebus iis, quae etc., Cic. Phil. 2, 28: c. fugae profectio, Caes.: aedificia fere Gallicis c., Caes.: Euboea c. arcui, Hyg. – γ) mit inter se, virtutes inter se consimiles, Gell. 14, 3, 8. – δ) m. quasi u. Konj., gerade so als wenn usw., Plaut. mil. 820. – ebenso mit at que (ac), Plaut. Amph. 443. Fronto de or. 1. p. 158, 15 N.: m. et, Lucr. 3, 8: m. que, Lucr. 4, 231. – ε) absol.: ludus, Ter.: consilia, Ter.: carmen, Ov.: consimili studio, Tac.: res, Cornif. rhet.: laus, Cic. de or. 3, 25: consimili viā, Afran. fr.: consimili ratione, Lucr. u. Vitr. – Plur. subst., cōnsimilia, ium, n., omnia consimilia, Gell. 2, 17, 6: plura alia consimilia (dergleichen), Gell. 15, 9, 9: saga, tunicae, paenulae et consimilia (und dergleichen), Ulp. dig. 34, 2, 23. § 2: und in der Rede, ähnlicher Wortklang, Quint. 9, 3, 102.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consimilis
-
8 monticola
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > monticola
-
9 ramosus
rāmōsus, a, um (ramus), voller Äste, astreich, vielästig, vielverzweigt, zackig, I) eig.: arbor, Lucr. u. Liv.: poet., domus Silvani, Prop.: ramosior lappago, Plin.: cornua cervi, Verg. u. Phaedr.: ramosa cornua tarandri, Plin.: r. radices, Plin.: folium ramosius, Plin. curalium ramosissimum, Plin. – II) poet. übtr.: nubila, Lucr.: hydra ramosa natis e caede colubris, vielverzweigte, durch die aus dem Blute ihres abgehauenen Kopfes entstandenen jungen Schlangen, Ov.: ramosa in compita, auf vielverzweigte Pfade, Pers. -
10 Silvanus
Silvānus, ī, m. (silva), der latinische Wald- und Feldgott, der als Beschützer des Waldes, bes. der Waldpflanzungen, des Feldes u. Anbaues und der Herden verehrt wurde, Cato r. r. 83. Verg. Aen. 8, 300 (u. dazu Servius). Hor. epod. 2, 22. Cic. de nat. deor. 2, 89. – übtr., Plur. Silvānī, ōrum, m., Wald- und Feldgötter, Ov. met. 1, 193. Lucan. 3, 403. – u. Silvānae, ārum, f., weibliche Waldgottheiten, Corp. inscr. Lat. 3, 3393 u. 4441; 5, 3303 (wo Dat. Silvanabus).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Silvanus
-
11 monticola
monticola ae, m and f [mons+COL-], a mountaineer: monticolae Silvani, O.* * *mountain dweller; highlander; mountaineer -
12 Silvānus
Silvānus ī, m [silva], a god of woods and plantations, C., V., H., O.— Plur, sylvan deities, O.* * *gods (pl.)associated with forest and uncultivated land -
13 avium
ā-vĭus, a, um, adj. [via], that is out of the way, remote, out of the right way; also, untrodden, unfrequented, solitary, lonely, etc. (while devius signifies leading from the right way; and invius, having no way, pathless; in the poets and histt. freq.).I.Lit.A.Silvani lucus extra murum est avius, Plaut. Aul. 4, 6, 8:B.Avia Pieridum peragro loca, nullius ante Trita solo,
Lucr. 1, 926:nemora avia,
id. 2, 145:virgulta,
Verg. G. 2, 328:montes,
Hor. C. 1, 23, 2:aviis itineribus,
through by-ways, Sall. J. 54, 9:cujus (Caesaris) sibi species itinere avio occurrisset,
Suet. Aug. 96:solitudines,
Vell. 2, 55:avia commeatibus loca,
Liv. 9, 19, 16.—Also,Subst.: āvĭum, ii, n., a by-way, a desert, wilderness; in a pun with avium, from avis: hunc avium dulcedo ducit ad avium, Auct. ad Her. 4, 21, 29.—More freq. in plur.: āvĭa, ōrum:C.avia cursu Dum sequor, et notā excedo regione viarum,
Verg. A. 2, 737:per avia ac derupta,
Tac. A. 6, 21: per avia, Ov M. 1, 701; 2, 205.—So with gen.: avia [p. 216] vinerum, Vell. 2, 75:nemorum,
Ov. M. 1, 179:saltuum,
Tac. A. 2. 68:Oceani,
id. ib. 2, 15:Armeniae,
id. ib. 13, 37.—Poet., of persons, wandering, straying:II.Continuo in montes sese avius abdidit altos,
Verg. A. 11, 810.—Trop.:Avius a verā longe ratione vagaris,
astray, Lucr. 2, 82; 2, 229; 2, 740;3, 463: init nunc avia coepto Consilia,
i. e. leading away from the undertaking, Sil. 12, 493. -
14 avius
ā-vĭus, a, um, adj. [via], that is out of the way, remote, out of the right way; also, untrodden, unfrequented, solitary, lonely, etc. (while devius signifies leading from the right way; and invius, having no way, pathless; in the poets and histt. freq.).I.Lit.A.Silvani lucus extra murum est avius, Plaut. Aul. 4, 6, 8:B.Avia Pieridum peragro loca, nullius ante Trita solo,
Lucr. 1, 926:nemora avia,
id. 2, 145:virgulta,
Verg. G. 2, 328:montes,
Hor. C. 1, 23, 2:aviis itineribus,
through by-ways, Sall. J. 54, 9:cujus (Caesaris) sibi species itinere avio occurrisset,
Suet. Aug. 96:solitudines,
Vell. 2, 55:avia commeatibus loca,
Liv. 9, 19, 16.—Also,Subst.: āvĭum, ii, n., a by-way, a desert, wilderness; in a pun with avium, from avis: hunc avium dulcedo ducit ad avium, Auct. ad Her. 4, 21, 29.—More freq. in plur.: āvĭa, ōrum:C.avia cursu Dum sequor, et notā excedo regione viarum,
Verg. A. 2, 737:per avia ac derupta,
Tac. A. 6, 21: per avia, Ov M. 1, 701; 2, 205.—So with gen.: avia [p. 216] vinerum, Vell. 2, 75:nemorum,
Ov. M. 1, 179:saltuum,
Tac. A. 2. 68:Oceani,
id. ib. 2, 15:Armeniae,
id. ib. 13, 37.—Poet., of persons, wandering, straying:II.Continuo in montes sese avius abdidit altos,
Verg. A. 11, 810.—Trop.:Avius a verā longe ratione vagaris,
astray, Lucr. 2, 82; 2, 229; 2, 740;3, 463: init nunc avia coepto Consilia,
i. e. leading away from the undertaking, Sil. 12, 493. -
15 Melius
1.mĕlos, i, n. (Greek plur. mele, Lucr. 2, 412.—In masc.: quosdam melos, Cato ap. Non. 213, 17; so Pac. and Varr. ib.), = melos, a tune, air, strain, song, lay (ante-class. and poet.): suave summum melos, Naev. ap. Non. 213, 11: quosdam melos, Cato ap. Non. 77, 7: Silvani melo Consimilis cantus, Att. ap. Cic. N. D. 2, 35, 89:2.longum,
Hor. C. 3, 4, 2: Pegaseium, Pers. prol. —Greek plur.:cui brevia mela modifica recino,
Aus. Parent. 27.Mēlos, i, f., = Mêlos, an island in the Ægean Sea, one of the Cyclades, now Milo, Mel. 2, 7, 11; Plin. 4, 12, 23, § 70; Paul. ex Fest. p. 124 Müll.—Hence,I. II.Mēlĭnus, a, um, v. 4. Melinus. -
16 Melos
1.mĕlos, i, n. (Greek plur. mele, Lucr. 2, 412.—In masc.: quosdam melos, Cato ap. Non. 213, 17; so Pac. and Varr. ib.), = melos, a tune, air, strain, song, lay (ante-class. and poet.): suave summum melos, Naev. ap. Non. 213, 11: quosdam melos, Cato ap. Non. 77, 7: Silvani melo Consimilis cantus, Att. ap. Cic. N. D. 2, 35, 89:2.longum,
Hor. C. 3, 4, 2: Pegaseium, Pers. prol. —Greek plur.:cui brevia mela modifica recino,
Aus. Parent. 27.Mēlos, i, f., = Mêlos, an island in the Ægean Sea, one of the Cyclades, now Milo, Mel. 2, 7, 11; Plin. 4, 12, 23, § 70; Paul. ex Fest. p. 124 Müll.—Hence,I. II.Mēlĭnus, a, um, v. 4. Melinus. -
17 melos
1.mĕlos, i, n. (Greek plur. mele, Lucr. 2, 412.—In masc.: quosdam melos, Cato ap. Non. 213, 17; so Pac. and Varr. ib.), = melos, a tune, air, strain, song, lay (ante-class. and poet.): suave summum melos, Naev. ap. Non. 213, 11: quosdam melos, Cato ap. Non. 77, 7: Silvani melo Consimilis cantus, Att. ap. Cic. N. D. 2, 35, 89:2.longum,
Hor. C. 3, 4, 2: Pegaseium, Pers. prol. —Greek plur.:cui brevia mela modifica recino,
Aus. Parent. 27.Mēlos, i, f., = Mêlos, an island in the Ægean Sea, one of the Cyclades, now Milo, Mel. 2, 7, 11; Plin. 4, 12, 23, § 70; Paul. ex Fest. p. 124 Müll.—Hence,I. II.Mēlĭnus, a, um, v. 4. Melinus. -
18 monticola
montĭcŏla, ae, comm. [mons-colo], a dweller in the mountains, a mountaineer ( poet.):monticolae Silvani,
Ov. M. 1, 193. -
19 ramosus
I.Lit.:II.arbor,
Lucr. 5, 1096:ilex,
Ov. M. 8, 237; cf.:domus Silvani,
Prop. 4 (5), 4, 5:stipes,
Ov. F. 3, 751. — Comp.:lappago,
Plin. 26, 10, 65, § 102. — Sup., Tert. Apol. 35.—Transf., branching:cornua cervi,
Verg. E. 7, 30:corpora,
Lucr. 2, 446; Claud. Cons. Stil. 3, 291:radices,
Plin. 21, 15, 52, § 89.— Comp.:folium,
Plin. 21, 10, 32, § 58. — Sup.:curalium,
Plin. 32, 2, 11, § 22.— Poet., of the clouds, branchy, forked, Lucr. 6, 133.—Of the Lernæan hydra, from whose trunk young serpents grew out like branches, Ov. M. 9, 73: vitae nescius error diducit mentes ramosa in compita, into many devious ways, Pers. 5, 35. -
20 subverto
sub-verto ( - vorto), ti, sum, 3, v. a., to turn upside down; to upset, overturn, overthrow (not in Cic. or Cæs.).I.Lit.:II.lupinum aratro,
Col. 11, 2, 44:mensam,
Suet. Ner. 47:statuas,
id. Calig. 34:tantas operum moles,
Ov. F. 6, 645:silvam,
Luc. 3, 436:subversi montes,
Sall. C. 13, 1:Arisbe terrarum motu subversa,
Plin. 5, 31, 39, § 139:Silvani simulacrum,
id. 15, 18, 20, § 77:obices portarum,
Tac. A. 13, 39. — Absol., Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 17:calceus olim Si pede major erit, subvertet,
Hor. Ep. 1, 10, 43. —Trop., to overthrow, ruin, destroy, subvert:subversa jacebat Pristina majestas soliorum,
overthrown, subverted, Lucr. 5, 1136:subversa Crassorum et Orphiti domus,
Tac. H. 4, 42:florentes privignos per occultum,
Tac. A. 4, 71 fin.:aliquem,
to ruin, undo, Ter. Ad. 5, 3, 51:avaritia fidem, probitatem ceterasque artes bonas subvertit,
Sall. C. 10, 4:leges ac libertatem,
id. H. 1, 48, 10 Dietsch:imperium,
id. ib. 1, 48, 8:ad ea quae majores pepererunt, subvortunda,
id. ib. 1, 41, 3:decretum consulis,
id. J. 30, 1:leges,
Tac. A. 2, 36:jura,
id. ib. 4, 30:scriptam legem,
Quint. 7, 7, 6:omnia praejudicia,
id. 5, 11, 13:interpretationem adversarii (opp. confirmare),
id. 7, 6, 2:artem orandi,
id. 9, 4, 3:testamentum,
Val. Max. 7, 8, 1:antiquiora beneficia,
Plin. Ep. 3, 4, 6:omnis domus delatorum interpretationibus,
Tac. A. 3, 25:opes,
Luc. 8, 273:quaesitum imperium brevis momenti culpā,
Just. 6, 3, 8:patriae mores,
id. 12, 5, 2.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Silvani — ist der Familienname folgender Personen: Al Silvani (1910–1996), US amerikanischer Boxtrainer Alberto Silvani (* 1946), italienischer römisch katholischer Bischof Aldo Silvani (1896–1964), italienischer Schauspieler Francesco Silvani (Pseudonym… … Deutsch Wikipedia
Silvani — is a surname of Italian origin. The name refers to: *Al Silvani (1910–1996), American boxing trainer, actor, and stunt man *Aldo Silvani (1891–1964), Italian film actor *Gherardo Silvani (1579–1675), Florentine architect and sculptor of the… … Wikipedia
Silvani — Silvani, apellido, puede hacer referencia a: Gherardo Silvani, arquitecto y escultor italiano; o Walter Silvani, futbolista argentino. Esta página de desambiguación cataloga artículos relacionados con el mismo título. Si llegaste aquí a través de … Wikipedia Español
Silvani — Silvani, s. Salige … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Silvani — Francesco Silvani Francesco Silvani (Venise, vers 1660 entre 1728 et 1744) fut un librettiste italien. Il a écrit certaines œuvres sous le pseudonyme de Frencasco Valsini. Biographie Sa vie est mal connue. Il commença sa carrière de librettiste… … Wikipédia en Français
Silvani 123 B&B — (Флоренция,Италия) Категория отеля: Адрес: Via Ugo Moschi 8, Гавинана Галлуццо, 501 … Каталог отелей
SILVANI Lucus — in Thuscia, apud Caeritis fluv, fontes … Hofmann J. Lexicon universale
Marco Silvani — Neighbours character Portrayed by Jesse Rosenfeld Introduced by Ric Pellizzeri Duration 2007–2008 First appearanc … Wikipedia
Alberto Silvani — (* 6. September 1946 in Virgoletta (Ortsteil von Villafranca in Lunigiana), Provinz Massa Carrara, Italien) ist Bischof von Volterra. Leben Am 3. Oktober 1970 empfing Silvani das Sakrament der Priesterweihe. Danach ging er für weiterführende… … Deutsch Wikipedia
Walter Silvani — Nombre Walter Gustavo Silvani Ríos Apodo Cuqui Nacimiento 11 de mayo de 1971 Quimes, Argentina … Wikipedia Español
Al Silvani — Infobox actor name = Al Silvani caption = birthdate = 26 March 1910 birthplace = deathdate = 10 January 1996 deathplace = Al Silvani (26 March 1910 10 January 1996) was an American boxing trainer and actor. As one of the most sought after… … Wikipedia